Su Gibi...

Zor günlerin ardından yeni umutlar yeni anlamlar yüklediğimiz yeni bir yıl var bizi bekleyen.  Yenilik her zaman içinde umut ve hayaller barındırıyor. Halbuki biz aynıyız gelecek günler aynı. Biz değişmeden hiç bir şey değişmiyor. Zor, acısı, mücadelesi, üzüntüsü, hayal kırıklığı fazla olan bir yıl bitti.

Bu yıl su gibi geçse. Adaletli, terörsüz, doğal afetin ve devletin öldürmediği, sağlığı eksik olmayan, ne istersen olabileceği, ekonomik krizden uzak, dostlar ve ailelerle uzun yemek masaların da bol sohbetli, müziği hiç eksik olmayan, aşkların en güzelinin yaşanacağı, bol seyahatli, gezmeli, görmeli, bol kahkahalı, su gibi akıp giden bir yıl olsun... Mutlu yıllara...

Şairin Romanı

Yazamıyorum ama okuyorum. Ne bulursam öğrenmeye hasret kalmış biri gibi gözlerim acıyana kadar okuyorum. Ama sürekli geç kaldığımı, yavaş okuduğumu beni bekleyen kitapların gitgide çoğaldığını onların hızına yetişemediğimi düşünüyorum. Bıraksalar diyorum kitaplarımla yaşasam sadece. Ama bırakmıyorlar tabi. İş, güç, sorumluluklar peşimde. Olsun ben yinede gözümü kırpmadan okuyorum bu aralar bana iyi gelen tek şey okumak. Okudukça sanki daha katlanılır oluyor her şey. Şimdi Murathan Mungan-Şairin Romanı okuyorum. Başa döne döne, altını çizerek, kitabın içindeki dünyada kaybolarak nefes almadan bir o kadar da bitmesini istemeyerek okuyorum. Okuduğum en uzun, en güzel şiir. Yazarın 15 yılda yazdığını ben 1 haftada nasıl sindirebilirim. Hep benimle olacak bir kitabım daha oldu...