Posted on Mayıs 4, 2011 by egenintuzu Okul ve ilk gençlik yıllarımda hiç olmadığım kadar muhalif hisler içerisindeyim son aylarda. Belki de sosyal medyanın hızlı iletişim gücü sayesinde farkındalığım daha da fazla arttığı için. Sadece 1 dakika da onlarca haber akıyor gözünüzün önünde. Ama bu haberlerin arasında nedense iyi haber neredeyse yok. Sürekli olarak şiddet, yasaklama, yolsuzluk, sınavlarda şifre skandalları ve daha sayamadığım onlarcası. Yeni gündemimiz internet yasakları, milyonlarca takipçisi olan ekşi sözlüğün kapatılma çabaları. Sürekli bizim adımıza karar vermek isteyen bu iktidara karşı şikayet halindeyiz ama farkındamıyız bizler bunca skandala rağmen hala azınlığız hala bireysel olarak hepimiz olanlara karşıyız ama biraraya gelmeyi beceremiyoruz. Ve en büyük hastalığımız olan unutma alışkanlığımız hala devam ediyor. Muhalefet ettiğimiz her ne varsa anlık hazeyanlar halinde şikayet edip sonra peşini bırakıveriyoruz.
Böyle bir yönetim şeklini ve adıma verilen kararların uygulanmasını istemiyorum. 30 yıldır yaşadığım ve cidden sevdiğim bu ülke artık benim yaşamak istediğim yer olmaktan çıktı. Kadına ve kız çocuklarına şiddet uygulanmayan, milyonlarca gencin üniversite hayalleriyle oynamayan, yardım kisvesi altında milyonlarca dolarlık dolandırıcılığı görmezden gelmeyen, basın özgürlüğünün olduğu, hasta çocuğunu tedavi ettirmek için dolandırıcılık yapmak zorunda kalmayan babaların yaşayabileceği bir ülke hayalim. Bulurmuyum ya da hiç yakınına bile yaklaşırmıyım bilmiyorum. Ama sanki ne kadar direnirsem direneyim artık benim ülkem bu saydaıklarıma yaklaşamayacak kadar uzak benden. Belki yazdıklarıma biraz ironik bir sonlandırma olacak ama durumumu en iyi Kavafis’in Şehir şiiri anlamlandırıyor.
Şehir
Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim, dedin
bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma-
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de.
Çeviren Cevat ÇAPAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder