Boşvermişlik

Bu yazıyı bir kahve zincirinin cam kenarı masasından yazıyorum. Yoldan arabalar geçiyor durmaksızın. Genelde aileler yoldalar bu saatte. Kulağımda Jehan Barbur çalıyor. Bugünlerde dinlemekten keyif aldığım şahsına münhasır kişi. Sesi bana iyi geliyor, şarkıları masal gibi olduğundan belkide. Yazının bir amacı veya ana fikri yok. Boş tatil günlerinin boş yazısı olur belki buda. İki gün önce 30 yaşıma bastım belki de onun boşvermişliği vardır üzerimde. Bu tatil yeni günlerin başlangıcı oldu benim için, yıllardır benim olan bir parçamı aldılar, üstelik yeni yaşımdan 2 gün önce, sonra ölüm haberi geldi ardından sonra da kocaman boşluk. Yaşadığın travmanın farkında olmayan seni sorgulayan yakınlar. Onlara dert anlatmaya çalışmak, güçlü kalıp ayakta kalmaya devam edebilmek. Halbuki arkadaşlık dediğin seni yargılamadan zor zamanında yanında olabilmek değilmidir.